SLOW LIFE – ŚWIADOME ŻYCIE W HARMONII Z NATURĄ.
Styl życia slow definiuje sposób postrzegania czasu oraz życiowych wartości. To co podmiotowe jak i to co przedmiotowe w rzeczywistości są jednym i tym samym. Dzięki utożsamianiu podmiotowego z przedmiotowym na nowo uczymy się przekraczania ograniczeń koncepcji czasu, który często bywa przeszkodą w rozumieniu Natury życia. Nie jest to łatwe lecz korzyści z tego są niezaprzeczalne. Przestaje nami rządzić zegar, teraz to my trzymamy go w ryzach, doceniając każdy dzień, ciesząc i zachwycając się życiem, naturalnym pięknem, różnorodnością i smakiem. Życie w stylu slow to coś w rodzaju tańca, to kombinacja momentów wolniejszych i szybszych w harmonii z Naturą. Tak więc nie chodzi tu ( jak niektórzy myślą ) o robienie wszystkiego w żółwim tempie, tylko we właściwym dla danej osoby. Człowiek w swoim rytmie odnajduje tempo, które czuje i wie kiedy ma przyspieszać a kiedy zwalniać. Dzięki temu łapie wewnętrzną równowagę a powolność w tym kontekście staje się synonimem jakości, pełni przyjemności, energii, dynamizmu. Cudowne i prawdziwe.
Choć nie wszystko da się opisać w słowach mamy wielką nadzieję, że dzięki temu prostemu opisowi czytelnik na swej drodze dochodzenia do prawdy, będzie miał okazję odnaleźć odpowiedzi na własne pytania a być może nawet okaże się, że odkryje własny kompas i nauczy się rozpoznawać prawdę od fałszu, a w konsekwencji osiągnie harmonijne życie, w zgodzie z Naturą przepełnione miłością, radością i spokojem. Wyjaśnienie tego co proste w rzeczywistości może wydawać się trudne. Lecz jeśli uda się rozumieć choćby jedną prostą rzecz dogłębnie, zdolność do zrozumienia Natury wszechświata i samego życia ulega wielkiemu rozszerzeniu. Materiał ten poświęcony jest czynieniu rzeczy prostych oczywistymi.
WYOBRAŹ SOBIE, CO BY BYŁO gdyby wszyscy ludzie wdzięcznie żyli i odżywiali się świadomie w harmonii z Naturą? Zastanów się nad tym. Pomyśl jeszcze raz. Zdumiewające wnioski same się nasuwają.
Świadoma interpretacja. Każdy pytający wydobędzie odpowiedź, która jest reprezentatywna dla jego poziomu świadomości.
Wszyscy ludzie są równi za sprawą boskości ich stworzenia a prawa człowieka są mu wrodzone i z tej przyczyny są niezbywalne. Poczucie pustki bierze się z niepowodzenia w zjednoczeniu swojego życia z zasadami z których emanuje moc. Źródła mocy są niewidzialne i nienamacalne. Wewnętrzne źródło mocy apeluje do tej części ludzkiej Natury, którą nazywamy szlachetną, przemawia za ważnością samego życia. Moc daje życie i energie, jest całkowita i kompletna sama w sobie. Moc z łatwością osiąga to, czego żadna siła nie jest w stanie osiągnąć nawet ekstremalnym wysiłkiem. Gandhi demonstrował przed światem moc bezinteresowności przeciwko sile egoizmu. Ta sama zasada została przedstawiona przez Nelsona Mandelę.
Czy moc życia podtrzymuje ciało? czy ciało podtrzymuje życie ?
Twierdzenie Kartezjusza działa w obie strony „ Myślę więc jestem” oznacza „ Jestem dlatego myślę”. Ponieważ myślenie zachodzi jako forma – Kartezjusz ma rację. To co ma formę, aby ją uzyskać musiało uprzednio posiadać istnienie. „ Ja jestem” jest stwierdzeniem uważności dowodzącej, że zdolność doświadczenia jest niezależna od formy. Świadomość jest poza formą w rzeczywistości jest samą wszechmocną macierzą z której pochodzi forma. Bez świadomości nie byłoby niczego co mogłoby doświadczać formy. Można też powiedzieć, że sama forma jako wytwór percepcji bez niezależnego istnienia, jest ulotna i ograniczona, podczas gdy świadomość obejmuje wszystko i jest bezgraniczna.
Poziomy świadomości są skorelowane z określonymi procesami świadomości – emocjami, postrzeganiem, postawami, światopoglądami czy przekonaniami duchowymi. Na poziomach świadomości wyższe frekwencje są niezwykle potężne i mało kto zazwyczaj odbiera je jako czyste stany. Większość ludzi jest tak bardzo oddzielona od swoich własnych stanów czystej świadomości, że nie rozpoznaje ich nawet kiedy ich doznaje, ponieważ identyfikują się oni ze swoimi niższymi stanami ego. Im wyższe osiąga się stany tym większą ma się moc aby przeprogramować całe swoje życie. Czysta świadomość reprezentuje nieskończony potencjał, nieskończoną moc, oraz nieskończone źródło energii całego istnienia.
Każdy z nas przez cały czas, posiada komputer znacznie bardziej zaawansowany niż większość maszyn o sztucznej inteligencji – ludzki umysł. Podstawową funkcją każdego urządzenia mierzącego jest po prostu sygnalizowanie wykrycia nawet drobnej zmiany. Reakcje płynące z ludzkiego organizmu dostarczają takiego sygnału zmiany warunków. Ciało potrafi rozróżnić to co wspiera życie od tego co jest mu przeciwne. Centralny układ nerwowy człowieka posiada znakomitą zdolność odróżniania bodźców pozytywnych od negatywnych, schematów wspierających życie od niszczących je, oraz co bardziej doniosłe prawdę od fałszu. Jest to podstawowy mechanizm przetrwania. Mózg funkcjonuje jak zestaw odbiorczy dla wzorców energii znajdujących się w umyśle. Wzorce te istnieją jako świadomość wyrażona w formie myśli. Mechanizm percepcji jest jak kino w którym projektorem jest sama świadomość. Formy emisji filmu to atraktorowe wzorce energii, a ruchome obrazki na ekranie to świat, który postrzegamy i nazywamy rzeczywistością. Nie ma nic na zewnątrz oprócz samej świadomości. Nasza wizja świadomości jest połączona z naszym pojęciem jaźni. Osoba identyfikuje się z ciałem, ponieważ jej umysł doświadcza jej ciała. W uświadomieniu sobie, że mam ciało i umysł, zamiast myślenia, że jestem swoim umysłem czy ciałem kryje się wielka wolność, do tego potrzeba wielkiej siły woli. Gdy przestaniemy myśleć, ze jesteśmy naszymi umysłami, zaczynamy widzieć, że mamy umysł. Pojawia się gotowość do tego, aby zakończyć obwinianie, wziąć odpowiedzialność za swoje działania, uczucia i wierzenia. Strażnikiem świadomości jest uważność. Obserwowanie umysłu wykazuje skłonność, do zwiększania jednostkowego poziomu świadomości. Umysł, który jest obserwowany staje się skromniejszy, zaczyna rezygnować ze swoich roszczeń do wszechwiedzy. Sama świadomość nie jest wyznaczana przez treść. Myśli przepływające przez świadomość, są jak ryby pływające w oceanie. Istnienie oceanu jest niezależne od ryb. Identyfikować się z samą świadomością oznacza wiedzieć, że własna rzeczywista jaźń jest nieograniczona.
Wysokie stany świadomości są często doświadczane przez sportowców. Jest to dobrze udokumentowane, że biegacze długodystansowi regularnie osiągają wzniosłe stany spokoju i radości. Zjawisko to jest często opisywane jako dotarcie do punktu, gdy nagle przełamuje się barierę występu i działanie staje się pozbawione wysiłku , ciało porusza się z gracją i łatwością, samo przez się, jakby było poruszane przez jakąś niewidzialną siłę. Towarzyszący temu stan radości jest zdecydowanie inny niż dreszczyk sukcesu, to radość z pokoju i jedności ze wszystkim co żyje. Subiektywne doświadczenie niewymagającej wysiłku błogości zdarza się też w innych rodzajach wyjątkowych fizycznych dokonań, jak w przypadku światowej sławy tancerzy sufi znanych jako wirujący derwisze, którzy dzięki zdyscyplinowaniu i wytrwałym praktykom osiągają zdolność swobodnego i długotrwałego poruszania się w przestrzeni z olśniewającą precyzją. Najbardziej rozwinięte sztuki walki jasno wskazują jak nieskończenie ważne są intencje i zasady. Znakiem rozpoznawczym prawdziwej wielkości w osiągnięciach lekkoatletyki zawsze jest skromność. Tacy sportowcy reprezentują wdzięczność, wewnętrzny zachwyt oraz uważają, że ich dokonanie nie było tylko wynikiem własnego wysiłku, lecz że to maksymalny osobisty wysiłek przywiódł ich do punktu przełomowego, z którego następnie zostali przeniesieni przez wyższą moc. Media miewają skłonność do wywoływania złych stron sportu i niedoceniania sportowców. Pozycja celebryty świadomie bądź podświadomie budzi pewien egotyzm. Całkowitą ochronę daje powierzenie własnego talentu, występów czy kariery wyższym zasadom. Prawdziwa sportowa moc charakteryzuje się wdziękiem, wrażliwością, wewnętrzną ciszą oraz – paradoksalnie – delikatnością obecną w wolnym od współzawodnictwa życiu, nawet tych najostrzejszych zawodników. Wielcy ludzie stają się legendą gdy można brać z nich przykład. Nie to co posiadają czy robią ma znaczenie tylko to kim się stają imponuje ludzkości.
Poszukiwanie świetności w każdej z dziedzin ludzkich dążeń, inspiruje nas wszystkich do aktualizacji każdej z jeszcze nieprzejawionych form ludzkiej wspaniałości. Inspirować oznacza wypełniać duchem. Samą energie życia można określić jako ducha. Duch jest życiodajnością, która towarzyszy energii życia i jest wyrazem zjednoczenia z nią. Duchowość jest tolerancyjna, religijność zaś powszechnie pozbawiona tolerancji. Duchowość prowadzi do pokoju, religijność – często do walk z pobożności. Pozostaje jednak duchowe podłoże, z którego wszystkie religie się wywodzą ukryte w każdej z nich. Podstawowe nauki posiadają tę sama głęboką moc jaka miały od zawsze. Moc zasad nie zmienia się z upływem czasu. Czy je w pełni zrozumiemy czy nie, będą one ideałami do których dąży ludzkość. Przyczyną kryzysu wzniosłych nauk duchowych bywa nieprawidłowa interpretacja przez mniej oświeconych. Dopóki samemu nie dostąpi się oświecenia albo przynajmniej nie doświadczy wyższych stanów świadomości, wszystkie duchowe nauki pozostają pogłoskami z tego powodu tak podatnymi na zniekształcenie i błędne zrozumienie. Żaden system religijny, który zachęca do wojny nie może sobie przypisywać duchowego autorytetu, nie popadając jednocześnie w hipokryzję. Ignorancja nie ugina się pod atakiem ale rozprasza w świetle. Nic też nie rozpuszcza nieuczciwości tak szybko jak prosty akt ujawniania prawdy. Jedyny sposób na ujawnienie swojej mocy w świecie polega na zwiększeniu swojej uczciwości, zrozumienia i umiejętności współczucia.
Życie jest wyrazem świadomości w obserwowalnym czy doświadczeniowym świecie formy. Ale całokształt ludzkiego doświadczenia potwierdza, że świadomość istnieje zarówno w przejawionej jak i nieprzejawionej formie. Uważność świadomości w formie jest powszechna. Uważność tej czystej świadomości poza formą jest wyjątkiem. Sama czysta świadomość reprezentuje nieskończony potencjał, nieskończoną moc oraz nieskończone źródło energii całego istnienia, często utożsamiane z Bogiem. W granicach tego potencjału Nieprzejawione staje się Przejawionym w postacie Boskiego Wcielenia. Kiedy człowiek w swoim sumieniu traci szacunek dla świętości życia, zaczyna się pogrążać w chaosie gubiąc swoją tożsamość. We wszystkich dyscyplinach duchowych pierwszy konieczny krok dla rozwoju czyjejś uważności jest opisywany jako „ gotowość” . Utrzymująca się gotowość jest punktem zapłonu, który aktywizuje nowe pole atraktorowe i umożliwia nam opuszczenie starego. W pewnym momencie wprowadzenie trzeciego elementu – wolnej woli – decyzyjnej konsekwencji wyboru i ewolucji powoduje, że nagle się one krzyżują i zachodzi zmiana. Entuzjasta może usprawnić swój rozwój poprzez zwykłe skupienie na zaawansowanym nauczycielu i dzięki temu zjednoczyć się z jego polem energii. Gdy więc nagle ktoś przechodzi spod wpływu niższego pola atraktorowego na wyższe uznaje się to za cud.
Ciemność rozjaśnia światło rozpoznania. Najlepiej więc iść za radą tradycyjnej mądrości mówiącej żeby nie bać się zła ani go nie zwalczać tylko po prostu unikać. Człowiek w swej istocie posiada moc własnego zbawienia. W rzeczywistości nawet z czysto naukowego punktu widzenia zbawienie jest faktycznie możliwe. Tak naprawdę jest zapewnione przez sam fakt, że energia myśli przepełnionej miłością jest o wiele potężniejsza od energii myśli negatywnej. Potępienie, tak samo jak wina, znika w momencie zrozumienia.
Uczciwość i doskonałość mówią same za siebie, ponieważ są zjednoczone z mocą. Sztuki piękne zawsze dostarczały miejsca dla największych duchowych dążeń w świeckim królestwie. Zadaniem sztuki było urzeczywistnianie za pomocą środków fizycznych ideałów i przedstawić w namacalnej formie dostępnej dla wszystkich czysty wyraz ludzkiego ducha. Wielka sztuka reprezentuje uporządkowaną istotę nie tylko ludzkich przeżyć, ale także świata w którym żyjemy. Sztuka zawsze jest tworzeniem duszy, rzemiosłem ludzkiego talentu, niezależnie czy będzie to talent ucieleśniony, czy dotyczący umysłu i ducha. Nie ma sztuki bez miłości. Ludzie o rozwiniętej świadomości potrafią dostrzec piękno we wszystkich formach. Dla nich nie tylko życie jest święte , ale też jego wszystkie formy są pięknem.
Wszystkie rodzaje pytań prowadzą do jednej i tej samej ostatecznej odpowiedzi. Przekonanie się, że nic nie pozostaje ukryte a ujawniona prawda znajduje się wszędzie jest kluczem prowadzącym do pojęcia najprostszych praw i przeznaczenia ludzkości. Podczas przyglądania się naszemu codziennemu życiu przekonujemy się, że wszystkie nasze dotychczasowe obawy były oparte na nieprawdzie. Zastąpienie fałszu prawdą jest istotą uzdrawiania wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
W świecie nie ma chaosu. Pojawienie się nieporządku to jedynie sprawa ograniczeń percepcji. Istnieje tylko jedna Prawda Absolutna. Absolut jest niepoznawalny właśnie dlatego, że jest poza wiedzą.
#PUNKT WIDZENIA ZALEŻY OD PERSPEKTYWY PATRZENIA #PRAWDA ODNAJDUJE SIĘ WSZĘDZIE #JEST CZAS NA WSZYSTKO #RYTM SERCA NAPĘDZA #TANIEC I MUZYKA DUSZY DOTYKA #MIŁOŚĆ JEST W SERCU KAŻDEGO ZAWODNIKA #ODPOWIEDZI ZNAJDUJE KTO SZUKA I PYTA #ŚWIAT JEST PIĘKNY I KOLOROWY #KAŻDY DZIEŃ JEST NOWY #Z CHWAŁĄ DO GÓRY ZDOBYWAMY SZCZYTY I LATAMY PONAD CHMURY #SŁOŃCE ŚWIECI STALE CHOĆ NIE ZAWSZE JE WIDZIMY #Z CZYSTYMI INTENCJAMI OSIĄGAMY CELE GDY ŚMIAŁO MARZYMY I WYTRWALE DO REALIZACJI DĄŻYMY : )
„Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy, ponieważ wiedza jest ograniczona” A. Einstein